Ο Σπυρίδων Πεζόπουλος ακολούθησε την επιστήμη του πατρός του Νικολάου την Ιατρική , ως πρωτότοκος γυιός.. Διετέλεσε λοιπόν Καθηγητής της Ιατρικής στη Λειψία της Γερμανίας, όπου στη συνέχεια μετεκλήθη να διδάξει Παθολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γεννήθηκε το 1898 και απεβίωσε το 1976. Στην Ιατρική Σχολή της Λειψίας αρχικά ήταν Υφηγητής του καθηγητή Κ Ζευφαρτ, στη συνέχεια έγινε καθηγητής και διηύθυνε το Ινστιτούτο Προπαιδευτικής Παθολογίας της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών . Συνεργάσθηκε στην Λειψία με τον Πορτογάλο καθηγητή Αντονιο Μονιζ στην αγγεογραφία του εγκεφάλου. Ηταν επισκέπτης καθηγητής στην ιατρική Σχολή των Παρισίων. .Βραβεύθηκε με το Βραβείο Παστερ για το έργο του "'Επίκρουσις, ακρόασις, επισκόπησις, ψηλάφισις", ήταν συνεργάτης του Νομπελίστα Γάλλου καθηγητή Κάρολου Νικόλ. Πριν επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση του Πανεπιστημίου Αθηνών , του απενεμήθη ο τίτλος του Καθηγητή επι τιμή της ιατρικής Σχολής της Λειψίας. Στον Ευαγγελισμό ήταν η Πανεπιστημιακή του έδρα . Πολλές ιατρικές του μελέτες έχουν δημοσιευθεί στην 'εβδομαδιαία Γερμανική Ιατρική Επιθεώρηση'. Πολλά ιατρικά του έργα βρίσκονται σε πολλές Βιβλιοθήκες τόσο στην Ελλάδα , όσο και στη Γερμανία. Μερικοί μόνο τίτλοι:
-Κλινικαί διαγνωστικαί μέθοδοι : επίκρουσις - ακρόασις, επισκόπησις - ψηλάφισης , Σπυρ. Ν. Πεζόπουλου
 |
| Ο καθηγητής Ιατρικής Σπύρος Πεζόπουλος , γυιός του επίσης καθηγητή Ιατρικής Νικολάου κ Πεζόπουλου |
Θέματα
Ιατρική, Κλινική
Παθολογία
Σειρές
Ιατρική βιβλιοθήκη
Παραλλαγές Τίτλου:
Επίκρουσις - ακρόασις, επισκόπησις - ψηλάφισης
Περιγραφή:
408 σ. : εικ. ; 19 εκ.
-Αι καρδιακαί νευρώσεις και η παθολογία αυτών , υπό Σπ. Ν. Πεζόπουλου
Αθήναι : Π. Γ. Μακρής 1926
Θέματα
Καρδιά - Ασθένειες
Περιγραφή:
60 σ. : διαγρ. ; 25 εκ.
Σημειώσεις:
Ανάτυπο από: Επιστημονική Επετηρίδα της Ιατρικής Σχολής
-Κλινική διαγνωστική : φυσικαί εξεταστικαί μέθοδοι
από Πεζόπουλος, Σπυρίδων Ν.
[τυπογραφείο Χ. Ροδάκη], 1940.
Location Collection Call No. Status Due Date Other Areas Loan Type Barcode
Κεντρική Βιβλιοθήκη ΑΠΘ Κύρια Συλλογή RA975.5.D47P4 1940 Στη βιβλιοθήκη R01 15νθήμερος 0010079063
Κεντρική Βιβλιοθήκη ΑΠΘ Κύρια Συλλογή RA975.5.D47P4 1940 Στη βιβλιοθήκη R01 Μη δανειζόμενο
 |
| Τα τελευταία επιστημονικά χειρόγραφα του Σπυρίδωνα Ν Πεζόπουλου , όπου έγραφε την ιατρική εγκυκλοπαίδεια, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει λόγω του θανάτου του |
Από το 1962 μέχρι το 1973 εκλήθη από την φαρμακευτική βιομηχανία CIBA στο Λουγκάνο και ανέλαβε επιστημονικός και επιμορφωτικός διευθυντής. Τοποθετήθηκε Γενικός Διευθυντής στην Ελλάδα, όπου έμεινε μέχρι την συγχώνευση με την GEIGY. Με την δική του έρευνα και μελέτη λανσαρίσθηκε από την ως άνω φαρμακευτική εταιρεία και κυκλοφόρησε το 1973 το αντιρευματικό -αντιφλεγμονώδες σκεύασμα Voltaren που κυκλοφορεί μέχρι σήμερα με επιτυχία
Νυμφεύθηκε την Βέτα Πεζοπούλου κόρη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Λ Λαμέρα. Η Βέτα Πεζοπούλου ήταν στέλεχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής κάτοχος πτυχίων 8 γλωσσών και μετέφραζε πλήθος από θεατρικά έργα και όπερες, συνεργάτης του Αγγελου Τερζάκη.
Από το Kalomoris.gr διαβάζουμε:
"Το μουσικοδραματικό ποίημα σ' ένα μέρος και πρόλογο με τον τίτλο Τα Ξωτικά Νερά είναι η τέταρτη όπερα που συνέθεσε ο Καλομοίρης. Βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα του ιρλανδού ποιητή Γ. Μ. Γιέιτς ολοκληρώθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1950 και ανεβάστηκε για πρώτη φορά από την ΕΛΣ στις 4 Ιανουαρίου 1951 σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη. Την ορχήστρα διηύθυνε ο Αλεκ Σέρμαν. Ο συνθέτης αναφέρει στους τίτλους του έργου πως την «Ελληνική παράφραση» έκανε η Βέτα Πεζοπούλου και ο ίδιος την σκηνική διασκευή. Η Πεζοπούλου βασίστηκε τόσο στο Αγγλικό πρωτότυπο όσο και σε μία γαλλική μετάφραση. Το έργο παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά μόλις πριν από τρία χρόνια. Αν και δεν έχει μεγάλες τεχνικές δυσκολίες, προκαλούν αμηχανία οι προφανείς βορειοευρωπαϊκοί συμβολισμοί του ποιήματος που ενέπνευσε τον Καλομοίρη. Ο ίδιος ο σύνθέτης σε σημείωμά του για το έργο αναφέρει πως «όσο κι αν κρατάει τα ξενικά ονόματα θα μπορούσε να είναι και ένα παραμύθι, δικό μας, Ελληνικό» και λίγο παρακάτω για την μουσική πως «.όσο κι αν προσπαθεί να δημιουργήσει μιά μουσική γλώσσα έξω τόπου και χρόνου, μένει πάντα στο βάθος και στην ουσία της Ελληνική. Ίσως κάπου κάπου να οραματίζεται τη βορινή ατμόσφαιρα, από καθαρή διαίσθηση και χωρίς κανένα πρόγραμμα, όμως πάντα έλκει την καταγωγή της από την εξέλιξη της δημιουργικής μας μουσικής».
